Het plan was om tussendoor nog naar huis te gaan en dan vroeg te gaan eten en vervolgens overal te fotograferen en filmen. We kenden nu immers het showschema. We zijn inderdaad nog even thuis geweest, maar beduidend korter dan de bedoeling was. Het is ook zo leuk op de Strip. Om het arme lijf tevreden te stellen hebben we even gedipt in het zwembad. We waren goed warm geworden en de voeten moesten ook verwend worden. Een uurtje later alweer in de benen om bij Treasure Island te gaan eten. Iets duurder maar ook van betere kwaliteit en ook een stuk gezelliger. Wel weer een buffet, maar voor iemand zoals ik die nooit kan kiezen van een menukaart is dat ideaal.
Na het eten zijn we in de wacht gaan staan voor het showspectakel. De 3 kwartier wachten waren de moeite waard. Prachtig.
Vervolgens de vulkaanuitbarsting gefilmd
en doorgestoken naar Ceasar's Palace
waar we ook weer op een show gewacht hebben.We zijn wat dat betreft al aardig Amerikaans want dat vinden we geen enkel probleem meer. Hier hebben we nog meer nieuw moois ontdekt: een winkelcentrum! Eigenlijk is dat een wat ordinair woord er voor, zo mooi (en duur). Hierna een flinke tippel naar Excalibur waar de draak verslagen moest worden. Je loopt hier wat af trouwens, niet te geloven. Omdat we op tijd naar bed wilden -het was al bij half 12- hadden we besloten met de Trolley naar huis te gaan, dat scheelde minstens een uur lopen. Het probleem was alleen dat we de halte niet konden vinden en ook nog eens verdwaalden in het MGM. We konden de uitgang niet meer vinden. Nou verdwaal ik altijd overal, dus ik maakte me niet zo druk, maar Jan is dat niet gewend en werd er behoorlijk humeurig van. Uiteindelijk toch nog een half uur gelopen en de halte gevonden. Gelukkig kwam de bus al gauw. Dit was een belevenis op zich: de buschauffeur was een complete cabaretier, een soort Eddy Murphy, alleen hoefden wij voor de show maar $1,20 te betalen. Van MGM tot aan Circus Circus.is bijna de hele Strip en dat hebben we geweten ook. Bij elke halte moest hij van de weg af de parkeerplaatsen van de hotels over en aangezien er nogal wat voetgangers zijn en er volop verkeer is duurde dit nog wel eens even. Vooral het weer de weg opdraaien. Maar het was enig. Amerikanen zijn echt gek, die kletsen overal doorheen en bemoeien zich overal mee. We hebben er 3 kwartier over gedaan en de enige winst was dus dat we niet hoefden te lopen. We waren om 1 uur thuis met morgen een hoop kilometers voor de boeg.