Om half 9 waren we bij de paarden. Dat was natuurlijk weer even haasten voor ons. Met een busje werden we naar de Red Canyon gereden. 13 deelnemers waren er. Daar stonden de paarden al klaar en werden ze uitgedeeld. Jan kreeg Rowdee en ik Pocahontas.
Ze is zo genoemd, omdat ze van een Indiaanse vrouw gekocht is. We hebben weliswaar de hele weg gestapt, maar dat was niet erg, want het was gezellig en er was veel te zien. Bovendien ging het pad regelmatig wat omhoog en omlaag of door stroompjes, dus er was afwisseling genoeg. Er waren maar liefst 3 gidsen bij en er werd ook nog wat verteld over de omgeving of we werden attent gemaakt op bijzondere rotsten. Zo is dit het gebied waar Butch Cassidy zich verscholen heeft gehouden.
Halverwege zijn we even gestopt en de terugweg ging over hetzelfde pad. Dat viel alleen niet op want alles ziet er vanaf de andere kant zo anders uit dat het net is of je ergens anders bent.
Bij twaalven waren we weer terug. Jan heeft onderweg foto's gemaakt en ik heb gefilmd. Ik ben benieuwd; het was wel een schommelend geheel, maar wie weet zitten er nog bruikbare stukjes tussen.
Weer thuis hebben we de rugzak opnieuw ingericht en zijn we naar de shuttle-bus gegaan om Bryce in te gaan. Dit is een ontzettend mooi park. De rotsformaties die je hier ziet jou je bijna niet voor mogelijk. Een gigantische hoeveelheid steeds weer anders gevormde pilaren, voornamelijk in rood maar soms ook met grijs ertussen en in het dal een naaldbomenbos. Vanaf de uitzichtpunten kijk je hier dus op.
We zijn eerst naar Inspiration Point gegaan en daarna met de shuttle naar Sunset Point. Hiervandaan hebben we een wandeling gemaakt naar Sunrise Point maar dan niet bovenlangs maar door de canyon. Het ging eerst heel steil naar beneden en net toen we dachten dat we dit stuk ook weer omhoog zouden moeten zagen we een bord met Queen's Garden en we hadden al gezien dat je van Queen's Garden naar Sunrise Point kon. Zo konden we dus een mooie route lopen zonder 2x hetzelfde te hoeven doen.
En mooi was het, eigenlijk valt het niet te beschrijven. We zijn eerst 0,6 mijl omlaag gelopen en daarna 1,6 mijl min of meer horizontaal en later gestegen. Het problematische van deze wandelingen ten opzichte van een gewone bergwandeling is dat je eerst omlaag moet en als je eigenlijk al een beetje moe bent nog omhoog moet. Maar het was de moeite waard. Vanaf beneden ziet het er toch weer heel anders uit dan van bovenaf.
Hierna zijn we naar het Visitor's Center gegaan waar we keurig met de bus afgezet werden ondanks dat er geen halte was. Op weg naar huis hadden we weer dezelfde buschauffeuse als 2x eerder en toen ze bij Fairyland Viewpoint was, konden we daar ook nog 5 minuten kijken om daarna voor de deur van de camping te worden afgezet.
Vanavond geen activiteiten meer voor ons. Een boek en op tijd onderuit.